Rozdział 1.

- Hej i jak było skarbie? - Zapytała mama widząc jak wchodzę po schodach.

- Było dobrze - Odpowiedziałam bezinteresownie.

- Pewnie jesteś zmęczona idź do swojego pokoju, a ja zadzwonię do ojca, że już jesteś w domu.

- Okej, pozdrów go ode mnie - krzyknęłam wchodząc po schodach na górne piętro.

Wchodząc do swojego pokoju zobaczyłam Mia bawiącą się lalkami. Nie widziałam jej 2 tygodnie, więc szybko do niej podbiegłam by mocno ją uściskać.

- Cześć kruszynko tęskniłaś za mną? - Zapytałam uśmiechając się.

- Taaaak - Powiedziała Mia śliniąc się.

- Poczekaj chwilkę pójdę po aparat i zrobię ci zdjęcie - Powiedziałam biegnąc do pokoju.

- Okej Mia uśmiechnij się.

- Zdjęcie zrobione chcesz zobaczyć? - Zapytałam. 

- Taak - Powiedziała zaciekawiona Mia.

- Ojeju jakie ślicznie - Powiedziała mama stojąca z tyłu.

W sumie nie wiem jak ona się znalazła w pokoju Mii, ale pomijając ten fakt zdjęcie było przecudowne. Odłożyłam Mia na podłodze by mogła się dalej bawić lalkami, a ja poszłam do swojego pokoju. Niezły burdel. Powiedziałam sama do siebie. W tej chwili nie miałam nawet ochoty sprzątać. Odpaliłam laptopa i gdy on się włączał ja poszłam szybko do kuchni po coś do jedzenia i przy okazji coś do picia. Gdy weszłam do pokoju szybko weszłam w picasso i przerobiłam zdjęcie Mii i zaraz potem dodałam je na swojego blooga. Moja śliczna siostra. Prawda, że urocza? Taki opis dodałam do zdjęcia.

Po chwili słyszę dźwięk mojego telefonu. Perrie dzwoni.

- No hej. Jesteś już w Londynie? - Zapytała Perrie.

- Hej tak już jestem. Może się gdzieś wybierzemy? Nie chce mi się siedzieć w domu. - Powiedziałam.

- No ok. To ja mam pomysł chodź do mnie porobimy sobie zdjęcia, a i trafiłaś w samą porę bo mama robi ciasto - Powiedziała zachęcając mnie.

- Brzmi kusząco, dobra za 20 minut będę u ciebie - Powiedziałam kończąc rozmowę.

- Gdzie idziesz? - Zapytała mama krzycząc z salonu. 

- Idę do Perrie - Powiedziałam. 

- Dobrze, pozdrów ją ode mnie - Powiedziała zachrypniętym głosem.

- Okej pa - Powiedziałam wychodząc.

Gdy wychodziłam z domu zobaczyłam idącego w moją stronę Pana Parkera. To jest facet, z którym moja mama pracuje.

- Dzień dobry młoda damo mama jest w domu? - Zapytał Pan Parker.  

- Tak mama jest proszę wejść - Powiedziałam idąc do samochodu.

- Dobrze powiedział wchodząc do mojego domu.

W tej chwili mogłam wreszcie pójść do Perrie.

Jeżeli podoba wam się podoba 1 rozdział napiszcie to w komentarzu, jeżeli nie to tez to napiszcie spróbuje naprawić mój każdy błąd ;)

Zapraszam do obserwowania mnie na twitterze @JesicaKoodziej, jak i też do zadawania pytań na asku związanych z bloogiem Jesica1999K. Jess.